We wrześniu 2019 r. rozpoczęłam pracę w Szkole Podstawowej nr 10 im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Od dyrektora szkoły dowiedziałam się, że projekt „ Mała szkoła dużych możliwości” został pozytywnie oceniony, jednak otrzymał niewystarczająca liczbę punktów i znalazł się na liście rezerwowej programu Erasmus+. Ostatecznie otrzymał jednak dofinansowanie z programu PO WER. Tak zaczęła się moja praca jako koordynatora projektu. Przerażona ogromem pracy 02.10.2019r. wzięłam udział w szkoleniu dla instytucji rozpoczynających projekty na zasadach programu Erasmus+ zorganizowanym w Warszawie przez Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój (PO WER). Poznane na nim zagadnienia i wymiana doświadczeń były dla mnie istotnym wsparciem.
Po powrocie do szkoły rozpoczęły się przygotowania do planowanych mobilności. Pierwszym etapem było przeprowadzenie rekrutacji oraz powołanie Zespołu Projektowego. Do projektu zostało zakwalifikowanych 9 nauczycieli, w tym na kurs języka angielskiego 4 osoby a na kursy metodyczne 5 osób. Organizacje szkolące zostały wybrane przez osobę piszącą projekt na etapie wnioskowania a mi przypadło nawiązanie kontaktu mailowego. Konieczność posługiwania się językiem angielskim w kontaktach z organizacjami przyjmującymi była dla mnie okazją do wykorzystania znajomości językowych.
Pierwszymi mobilnościami, które musiałam zorganizować były wyjazdy czterech osób: dwóch na Maltę i dwóch do Zjednoczonego Królestwa. Było to dla mnie wyzwaniem, ponieważ nie byłam autorką projektu i zajęło mi trochę czasu, aby zorientować się skąd są dane kwoty w projekcie. Ponadto trzeba było podpisać umowy, zarezerwować nocleg, podróż, faktury, ogarnąć zmieniające się księgowe, biuro podróży i wiele innych spraw, które musiałam skutecznie zorganizować po raz pierwszy w życiu.
Jednak prawdziwy problem powstał na wiosnę 2020 r. gdy pojawił się Covid19 i całe zamieszanie z nim związane, niepewność i nieprzewidywalność.
Ostatecznie dwie nauczycielki z obawy o zdrowie nie poleciały na Maltę, natomiast pozostałe wyjazdy trzeba było przełożyć na następny rok z nadzieją, że sytuacja się wyjaśni, ponieważ Zjednozone Królestwo wprowadziło surowe obostrzenia. Konieczne stało się podpisanie aneksu do umowy o przedłużenie projektu. Niestety, pandemia nie mijała a kolejne kraje zmieniały obostrzenia sanitarne i zasady wjazdu do kraju. Realizacja naszego projektu stała pod ogromnym znakiem zapytania.
W 2021 r. Zjednoczone Królestwo ogłasiło kolejny lockdown. Zaczęłam wątpić czy uda się zrealizować pozostałe mobilności. Na szczęście organizacja English Matters zaproponowała przeniesienie kursów do Hiszpanii, gdzie miała swoją siedzibę. Po konsultacji z opiekunem projektu zapadła decyzja zmiany kraju mobilności. Pojawiła się nadzieja, że uda nam się zrealizować projekt. Po załatwieniu wszystkich formalności związanych ze zmianami kraju i uczestników mobilności oraz zmieniającej się epidemiologicznej rzeczywistości 2 nauczycieli rozpoczęło swoją przygodę w Madrycie. Następnie koordynowałam wyjazd na Maltę, w ktrórm uczestniczyła dyrektor szkoły.
Następna mobilność w Alcala de Henares odbyła się bez więszych utrudnień a uczestniczki wróciły zadowolone. Jak zawsze pojawiły się nerwy, bo tym razem strajkowali pracownicy kontroli naziemnej i były obawy na temat powrotu na lotnisko we Warszawie.
Ostatnią mobilnością, którą koordynowałam był mój wyjazd do Włoch do Florencji. Tym razem sytuacja losowa wpłynęła na zmianę jednej z uczestniczek mobilności.
Moje wrażenia z wyjazu przedstawiłam już 16 października 2022r. w postaci tak pięknej ksiązki on-line:
Nabyte przeze mnie doświadczenia, nowe umiejętności i wiedzę wykorzystam w swojej pracy. Jedno jest pewne koordynowanie projektu przyniosło mi wiele zmartwień, ale też wiele satysfakcji. Poszerzyłam moją wiedzę nie tylko merytoryczną, którą wykorzystuję w pracy z dziećmi ucząc ich języka polskiego jako języka obcego wykorzystując elementy metody Montessori, ale również poszerzyłam swoje działania nawiązując nowe znajomości i realizując projekty e-twinning.
